Fred Tijmstra Unie van tabak- en sigarenfabrieken – Amsterdam
Turmac had in het verleden dochtermaatschappijen waarbij nieuwe merken werden uitgebracht. Een daarvan was de Unie van tabak- en sigarenfabrieken.
Op 2 februari 1934 werd officieel de Unie van tabak- en sigarenfabrieken opgericht. Vestigingsplaats was Amsterdam waar het hoofdkantoor van Turmac gevestigd was. Deze fabriek was één van de dochtermaatschappijen van Turmac. Turmac hield zich tot dan toe louter bezig met het vervaardigen van sigaretten. Door de oprichting van de Unie werden tabaksverpakkingen en sigaren op de markt gebracht. Waarschijnlijk met het doel een stukje van die markt te veroveren. Dat gebeurde niet onder de gevestigde naam Turmac, om indien het zou mislukken de goede naam van Turmac niet beschadigd zou worden.
In de loop van 1933 werd al reclame gemaakt voor rooktabak. Een van de merken is Unieclub met de toevoeging Edeltabak, een samentrekking van veredelde tabakken.
Er was een papieren verpakking van 50 gram. In het pakje werd een verzamelplaatje en een bon gestopt. De radio-voetbalplaatjes, met daarop een voetbalsituatie die geraden moest worden werden grif verzameld, er was echter geen speciaal album voor uitgegeven. De bon was een waardecoupon die verzameld konden worden voor een cadeau uit de geschenkengids. Naast de papieren verpakking werden blikjes uitgegeven van 50 gram en een voorraadblik van 250 gram.
Een tweede tabaksmerk was Melior Grandes. Ook hier in papieren- of blikverpakking.
Alleen in 1933 werden in de krant spaarzaam advertenties geplaatst. Dat was nog voor de officiële oprichting van de maatschappij. We mogen aannemen dat het merk kort heeft bestaan, waarschijnlijk doordat het niet succesvol bleek. Als fabriek werd de naam “Unie van tabakfabrieken” gebruikt. In het segment sigaren werd het merk Vendelier geïntroduceerd. Deze sigaren werden niet zelf geproduceerd, maar in opdracht door een Nederlandse sigarenfabriek vervaardigd.
De eerste advertenties verschijnen in 1933, de laatste in 1936. De sigaren werden in blikverpakking of in dun houten doosjes van 10 stuks op de markt gebracht. In 1934 kostte de sigaar 6 cent, in 1936 nog maar 4 cent. Dat was een kleine zeer concurrerende prijs. Nu werd de fabrieksnaam “Unie van sigarenfabrieken” gebruikt.
Het heeft echter niet geholpen. Ook hier werd het geen succes, zodat het merk slechts een paar jaar heeft bestaan. In 1934 werd tevens het merk UNIVAN gedeponeerd. Hiervan zijn geen producten bekend, mogelijk is van het merk geen gebruik gemaakt.
Zoals uit voorgaande blijkt is een uitstapje naar een ander segment niet altijd lonend. De gevestigde merken voor tabak en sigaren waren onaantastbaar. In het begin van de 50-er jaren heeft Turmac een nieuwe poging gewaagd met het merk Cento. Ook hier met een verzamelitem, op de achterzijde werden vlaggen van alle landen afgebeeld. Helaas werd het merk net als de vorige een fiasco en heeft Turmac zich louter op de sigaretten industrie geconcentreerd. De van oorsprong fabrikant van Turkse en Macedonische sigaretten zocht zijn vernieuwing in Amerikaanse tabakken met nieuwe merken. Daarin is het de jaren daarna succesvol gebleken. Zie voor Cento: http://tabakvaria.blogspot.nl/search/label/Cento
In 1946, toen de aanvoer van Nederlands-Indische tabak nog niet op gang was gekomen heeft de regering een partij Zuid-Amerikaanse tabak aangekocht. Deze tabak was van slechte kwaliteit en men is gauw gestopt met importeren. Enkele fabrieken hebben producten van deze tabak gemaakt, ook Turmac. Zij bracht een pakje sigaretten onder het label “Fine” op de markt. In verband met imagoschade heeft men het niet aangedurfd die onder de vlag van Turmac uit te brengen en werd slim genoeg de oude naam van “Unie van Tabak- en Sigarenfabrieken” weer van stal gehaald.
Bronnen:
- Kranten.kb.nl nu www.Delpher.nl
- J. Romkes, lijst octrooien
- Roelof Veldman: Scriptie Sigarettenfabrikanten en Conjunctuur 1985
- Afbeeldingen uit particuliere collecties
- kistetiket: www.lastdodo.com
- Controle strookje – Marktplaats